3 Pułk Artylerii Motorowej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
3 Pułk Artylerii Lekkiej Motorowej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1943

Rozformowanie

1947

Tradycje
Rodowód

1 Pułk Artylerii Lekkiej

Dowódcy
Pierwszy

ppłk art. Stanisław Bronikowski

Ostatni

ppłk dypl. Olgierd Giedroyć

Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

artyleria

Podległość

2 Dywizja Grenadierów Pancernych
4 Dywizji Piechoty

3 Pułk Artylerii Lekkiej Motorowej[1] (3 palmot.) – oddział artylerii Polskich Sił Zbrojnych.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Od 11 czerwca do 20 września 1943 roku I dywizjon 1 Pułku Artylerii Lekkiej pod dowództwem ppłk. Karola Maresch był przydzielony do Brygady Wsparcia 1 Dywizji Pancernej na okres koncentracji letniej[2].

Na podstawie rozkazu Naczelnego Wodza L.dz. 1210/Tjn.Org.43 z 21 września 1943 roku i rozkazu dziennego Nr 63 dowódcy 2 Dywizji Grenadierów Pancernych (Kadrowej) z 18 listopada 1943 roku dotychczasowy 1 Pułk Artylerii Lekkiej został przemianowany na 3 Pułk Artylerii Motorowej (Kadrowy)[3].

W maju 1944 roku, w wyniku dalszej redukcji 2 Dywizji Grenadierów Pancernych (Kadrowej), oddział przeformowany został w pułk artylerii o składzie mieszanym:

W lutym 1945 roku na bazie pułku rozpoczęto organizację artylerii 4 Dywizji Piechoty, w składzie:

Organizacja pułku w 1945 roku[edytuj | edytuj kod]

Każdy dywizjon składał się z dwóch baterii po cztery 87,6 mm armatohaubice.

Dowódcy pułku[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Maciej Szczurowski nazywa pułk 13 Pułkiem Artylerii Lekkiej, Zbigniew Wawer natomiast używa nazwy 3 Pułk Artylerii Lekkiej Motorowej lub 3 Pułk Artylerii Motorowej.
  2. Rozkazy dzienne 1943 ↓, s. 189.
  3. Rozkazy dzienne 1943 ↓, s. 226.
  4. Rozkazy dzienne 1943 ↓, s. 218.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]