Dywizjon Zwalczania Moździerzy (PSZ)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1945 |
| Rozformowanie |
1947 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Jan Tomala |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Dywizjon Zwalczania Moździerzy (dzm) – pododdział artylerii lekkiej Polskich Sił Zbrojnych, sformowany w ramach artylerii dywizyjnej 4 Dywizji Piechoty.
Formowanie i przekształcenia organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Sformowany wraz z macierzystą dywizją na mocy rozkazu Naczelnego Wodza nr 150/tjn. Org/45 z dnia 15 lutego 1945 roku. Początkowo formowany jako bateria o stanie 12 oficerów i 89 szeregowych. Następnie poza etatami brytyjskimi, z uwagi na brak zgody przeformowany w dywizjon. Dywizjon był zmotoryzowany spełniał funkcję pododdziału pomiarów artylerii z uwzględnieniem przeciwdziałania nieprzyjacielskim jednostkom moździerzy. Wchodził w skład artylerii dywizyjnej 4 Dywizji Piechoty w Wielkiej Brytanii. Osiągnął pod koniec maja 1945 r. stan etatowy.[1] Rozformowany wraz z artylerią 4 DP w kwietniu 1947 roku.
Obsada dowódcza[2][edytuj | edytuj kod]
- dowódca dywizjonu – mjr Jan Tomala
- zastępca dowódcy dywizjonu – kpt. Czesław Machowski
- dowódca 1 baterii – por. Jan Kowalski
- dowódca 2 baterii – ppor. Józef Weber
- dowódca 3 baterii – ppor. Zbigniew Płaskoczyński
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 4 Dywizja Piechoty ↓, s. 6, 8.
- ↑ 4 Dywizja Piechoty ↓, s. 38.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- 4 Dywizja Piechoty – Pamięci żołnierzy 4 Dywizji Piechoty i ich dowódcy gen. Glabisza. Tuchowo: Mała poligrafia WSD Redemptorystów.
