58 Dywizjon Artylerii Lekkiej
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Tadeusz Antoni Janowski |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
58 Dywizjon Artylerii Lekkiej (58 dal) – pododdział artylerii lekkiej Wojska Polskiego II RP.
Dywizjon nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w ostatnich dniach sierpnia 1939 roku w alarmie na bazie dywizjonu ćwiczebnego Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu[1].
58 dal w kampanii wrześniowej[edytuj | edytuj kod]
Mobilizacja[edytuj | edytuj kod]
Zmobilizowany w mobilizacji alarmowej w grupie niebieskiej w dniach 24-26 sierpnia 1939 roku. Wyposażony w armaty kal. 75 mm wz. 1897. Po zmobilizowaniu wymaszerował do wsi Jania Góra, gdzie 30 sierpnia zatrzymał się na biwaku. Znajdował się w składzie Armii „Pomorze” i został skierowany do 9 Dywizji Piechoty w rejon Lubieszewo – Pniewo. 31 sierpnia przydzielony do 34 pułku piechoty.
Działania bojowe[edytuj | edytuj kod]
1 września w rejonie Piła – Młyn wspierał walki pułków 9 DP[1]. 2 września pod Klonowem walczył z niemieckimi czołgami, a następnie został wycofany w rejon Błądzimia. Dołączył do zgrupowania dowódcy artylerii dywizyjnej płk. Alikowa z którą przebił się w okolice Grudziądza[1].
Obsada dowódcza dywizjonu[edytuj | edytuj kod]
- dowódca dywizjonu - ppłk art. Tadeusz Antoni Janowski[2][a]
- adiutant dywizjonu - kpt. art. Henryk Zdzisław Gawełczyk[b]
- oficer zwiadowczy - por. art. Jerzy Olszewski[c] †3 IX 1939[5]
- oficer łącznikowy - ppor. rez. Lewicki
- oficer łączności - por. art. Teodor Jakimow[d]
- dowódca kolumny amunicyjnej - por. rez. Józef Kisielnicki
- dowódca 1 baterii - por. Bronisław Wiśniewski
- dowódca 2 baterii - kpt. Jan Wójcicki
- dowódca 3 baterii - kpt. Jan Pawlak
- oficer zwiadowczy - ppor. rez. Maciejewski
- oficer ogniowy - por. rez. Janusz Drecki
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisku dowódcy dywizjonu ćwiczebnego Szkoły Podchorążych Artylerii[3].
- ↑ W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisku adiutanta dywizjonu ćwiczebnego Szkoły Podchorążych Artylerii[3].
- ↑ por. art. Jerzy Olszewski ur. 23 kwietnia 1911. W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisku oficera 1. baterii ćwiczebnej Szkoły Podchorążych Artylerii[4].
- ↑ W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisku oficera 2. baterii ćwiczebnej Szkoły Podchorążych Artylerii[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Galster 1975 ↓, s. 323.
- ↑ Izdebski 2000 ↓, s. 328-329.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 466.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 195, 466.
- ↑ Straty ↓, poz. 46 tu jako adiutant dywizjonu, poz. 51 tu poległ 13 IX 1939.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914-1939. Londyn: Nakładem Koła Oficerów Artylerii Polskiej na Obczyźnie, 1975.
- Jerzy Izdebski: Dzieje 9 Dywizji Piechoty 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2000. ISBN 83-86842-62-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-03-28].