Dwór w Dolinie (Zagórz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dwór w Dolinie
Ilustracja
Budynek dworu (2016)
Państwo

 Polska

Miejscowość

ZagórzDolina

Adres

ul. Władysława Orkana 16
38-534 Zagórz

Ukończenie budowy

pocz. XX w.

Pierwszy właściciel

Roman Małachowski

Kolejni właściciele

Olszewscy

Położenie na mapie Zagórza
Mapa konturowa Zagórza, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dwór w Dolinie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Dwór w Dolinie”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Dwór w Dolinie”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Dwór w Dolinie”
Położenie na mapie gminy Zagórz
Mapa konturowa gminy Zagórz, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Dwór w Dolinie”
Ziemia49°31′50,1″N 22°15′12,5″E/49,530583 22,253472

Dwór w Doliniedwór na obszarze dzielnicy Dolina miasta Zagórza.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Dwór w formie pałacu wybudował na początku XX wieku Roman Małachowski[1] (1887–1944, oficer kawalerii c. i k. armii i Wojska Polskiego)[2][3], który odziedziczył majątek ziemski po matce[4] (jego rodzice Godzimir Małachowski i Marcela, córka Marcelego Tarnawieckiego, od 1891 posiadali majątek w Dolinie[5][6][7][8]). Budynek jest piętrowy[1]. Został wzniesiony na planie prostokąta[1]. W północno-wschodnim narożniku wieżyczka[1]. W niektórych pomieszczeniach budynku stworzono dekoracje stiukowe[1].

W 1919 informowano, że dziedziczka majątku tj. Godzimira Małachowska (córka Godzimira) podjęła parcelację gruntów z obszaru dworskiego pomiędzy mieszkańców Doliny[9].

W latach 1948–1950 budynek był remontowany[1]. W drugiej połowie XX wieku dwór w Dolinie posiadała rodzina Olszewskich[1][10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Ewa Śnieżyńska-Stolot, Franciszek Stolot: Katalog zabytków sztuki w Polsce. T. I: Województwo krośnieńskie (zeszyt 2: Lesko, Sanok, Ustrzyki Dolne i okolice). Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 1982, s. 17. ISBN 83-221-0158-9.
  2. Roman Małachowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2016-07-11].
  3. Tadeusz Wojciech Lange. Zakon Maltański w Drugiej Rzeczypospolitej, 1919-1939, Wyd. Poznańskie. 2000 str. 276
  4. Tadeusz Wojciech Lange. Zakon Maltański w Drugiej Rzeczypospolitej, 1919-1939, Wyd. Poznańskie. 2000 str. 276
  5. Kronika. Zmiana własności. „Gazeta Przemyska”, s. 3, Nr 98 z 8 grudnia 1891. 
  6. Tomasz Kotliński: Marceli Tarnawiecki. tchorznicki.com. [dostęp 2016-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-03)].
  7. Tomasz Kotliński. Marceli Tarnawiecki. „Palestra Świętokrzyska”, s. 13-14, Nr 21-22 z września/grudnia 2012. ISSN 1898-5467. 
  8. Baza właścicieli i dóbr ziemskich. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2016-04-21].
  9. Kronika. Piękni następcy. „Ziemia Sanocka”. Nr 14, s. 2, 1 czerwca 1919. 
  10. Maria Łapiszczak, Borys Łapiszczak: Ziemia Sanocka na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. III. Sanok: Poligrafia, 2002, s. 16. ISBN 83-915388-1-8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ewa Śnieżyńska-Stolot, Franciszek Stolot: Katalog zabytków sztuki w Polsce. T. I: Województwo krośnieńskie (zeszyt 2: Lesko, Sanok, Ustrzyki Dolne i okolice). Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 1982, s. 16-17. ISBN 83-221-0158-9.
  • Dolina. zagorz.pl. [dostęp 2016-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-05)].