Instrukcja techniczna O-4
Instrukcja techniczna O-4 – standard techniczny w geodezji w Polsce, obowiązujący na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999[1], zbiór wytycznych dotyczących zasad prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego wprowadzony zarządzeniem Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii (GUGiK) z 10 lipca 1987 w sprawie wprowadzenia do stosowania Instrukcji technicznej 0-4 "Zasady prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego"[2]. Ostatnim wydaniem jest wydanie II z 1987 opracowane przez: Zenona Marca, Weronikę Borys, Tadeusza Gąsowskiego, Bożenę Kluszczyńską, Małgorzatę Kłopocińską-Gil oraz Jerzego Malczewskiego zgodnie z zaleceniami technicznymi wydanymi przez Biuro Nauki i Techniki GUGiK reprezentowane przez Edwarda Jarosińskiego i Stanisława Czarneckiego oraz Biuro Geodezji Gospodarczej GUGiK reprezentowane przez Bogdana Grzechnika. W związku z wprowadzeniem ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej z 4 marca 2010 roku, standardy techniczne jako przepisy wykonawcze zachowują moc do 8 czerwca 2012 roku[3].
Instrukcja O-4 reguluje zasady organizacyjne oraz porządkowe dotyczące państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego oraz zadania ośrodków dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej w tym zakresie oraz definiuje państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny, jako zasób, który stanowią:
- mapy
- materiały fotometryczne i teledetekcyjne
- rejestry, wykazy, katalogi danych geodezyjnych
- inne opracowania powstałe w wyniku wykonania prac geodezyjnych i kartograficznych mające podstawowe znaczenie gospodarcze i ogólnospołeczne.
W szczególności instrukcja ustala:
- podział państwowego zasobu i zasady jego gromadzenia
- ewidencjonowanie zasobu
- udostępnianie zasobu
- aktualizacja i przetwarzanie zasobu oraz dokumentów ilustrujących zasób
- warunki przechowywania zasobu.
Postanowienia instrukcji O-4 nie dotyczą Centralnego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej. Sprawy te uregulowane są odrębnymi przepisami.
Wraz z wprowadzeniem tej instrukcji straciło moc zarządzenie nr 36 Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii z 18 października 1958 o zasadach przechowywania, ewidencji i wykorzystania map nie przeznaczonych do użytku publicznego[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dz.U. z 1999 r. nr 30, poz. 297
- ↑ na podstawie art. 8 ust. 1 dekretu z dnia 13 czerwca 1956 r. o państwowej służbie geodezyjnej i kartograficznej (Dz.U. Nr 25, póz. 115) oraz art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 12 listopada 1985 r. o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych organów administracji państwowej (Dz.U. Nr 50, poz. 262)
- ↑ Dz.U. z 2021 r. poz. 214
- ↑ Dz.Urz.GUGiK Nr8. poz.45
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Instrukcja techniczna O-4. Warszawa: GUGiK, 1987.
