Wytyczne techniczne G-1.3
Wytyczne techniczne G-1.3 – zbiór zasad technicznych dotyczący wykonywania prac geodezyjnych w Polsce związanych z wyznaczaniem skalarnych wartości elementów pola magnetycznego Ziemi oraz sporządzaniem dokumentacji zdjęcia magnetycznego kraju i jego aktualizacji[1], wprowadzony zaleceniem[2] Dyrektora Biura Rozwoju Nauki i Techniki Andrzeja Zglińskiego z 8 czerwca 1982 w sprawie stosowania wytycznych technicznych "G-1.3 Pomiary pola magnetycznego Ziemi i opracowanie ich wyników". Wytyczne stanowią uzupełnienie instrukcji G-1 będącej do 8 czerwca 2012[3] standardem technicznym w geodezji[4].
Wytyczne zostały wprowadzone w celu ujednolicenia wykonywania pomiarów pola magnetycznego. Jedynym wydaniem jest wydanie I z 1982 opracowane w Instytucie Geodezji i Kartografii przez zespół w składzie: Marta Tulczyńska oraz Andrzej Żółtowski, zgodnie z zaleceniami Biura Rozwoju Nauki i Techniki Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii reprezentowanego przez Leona Alexandrowicza i Edwarda Jarosińskiego[1].
Jako "zdjęcie magnetyczne" wytyczne definiują całość prac nad wyznaczeniem elementów pola magnetycznego Ziemi na określonym obszarze i wykonywanych w określonym czasie na punktach osnowy magnetycznej, a jako obowiązujący poziom odniesienia przyjmują wyrównany, regionalny standard obserwatoriów magnetycznych Europy Środkowej i Europy Południowo-Wschodniej. Osnowę magnetyczną (punkty pomiaru) stanowią punkty zaliczane do dwóch klas: podstawowej i szczegółowej[1].
Do podstawowej osnowy zalicza się[1]:
- punkty główne w obserwatoriach magnetycznych
- wiekowe punkty magnetyczne
- punkty zdjęcia o przeciętnej gęstości nie większej niż 1 punkt na 60 km²
Osnowę szczegółową stanowią[1]:
- pozostałe punkty zdjęć magnetycznych dla wyznaczenia anomalii pola.
Oprócz klasyfikacji osnów wytyczne podają zasady wykonywania prac w zakresie[1]:
- organizacji prac geodezyjnych wykonywania zdjęć magnetycznych oraz ich aktualizacji
- wyznaczania deklinacji i inklinacji magnetycznej
- wyznaczania natężeń pola, w tym natężeń składowych: poziomej i pionowej
- redukcji pomiarów i opracowania kartograficznego wyników tych pomiarów
Wytyczne zawierają również 9 załączników w postaci wzorów i przykładów wykonywanych podczas, i po zakończeniu, prac dokumentów geodezyjnych (dzienników, nomogramów i opisów)[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Wytyczne techniczne G-1.3 Pomiary pola magnetycznego Ziemi i opracowanie ich wyników. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1982.
- ↑ na podstawie instrukcji technicznej O-1 "Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych" wprowadzonej zarządzeniem nr 1 Prezesa GUGiK z 9 lutego 1979
- ↑ Dz.U. z 2021 r. poz. 214
- ↑ Dz.U. z 1999 r. nr 30, poz. 297
