Osiedle urzędników ZUS w Poznaniu
52°24′43″N 16°53′25″E/52,411944 16,890278 Róg ulic Przybyszewskiego i Szamarzewskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miasto | |
| Dzielnica | |
| Data budowy |
1930–1931 |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
| 52°24′43″N 16°53′25″E/52,411944 16,890278
| |
Osiedle urzędników ZUS w Poznaniu – modernistyczne, międzywojenne osiedle mieszkaniowe, przeznaczone dla niższego szczebla urzędników ZUS, zlokalizowane w Poznaniu, na granicy Jeżyc i Ogrodów, przy ul. Szamarzewskiego 56-60 (róg Przybyszewskiego).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Osiedle realizowało postulaty wczesnomodernistycznej architektury, tj. typizację i funkcjonalność oddawanych obiektów, dobre doświetlenie (lokalizacja na osi północ-południe), zakładanie międzydomowych, zielonych przestrzeni rekreacyjnych oraz niskie koszty realizacji.
Zespół domów (trzy bloki) powstał w latach 1930-1931. Na każdej kondygnacji zlokalizowano cztery mieszkania (od 20 do 85 m²). Zaplanowano także niewielki udział powierzchni handlowych w parterach. Całość jest zachowana w dobrym stanie.
Osiedle stanowi poznański pierwowzór osiedla grodzonego. Oferta skierowana była do średniozamożnych rodzin o mniejszej liczbie dzieci i miała charakter wykraczający poza średnia dla tego czasu, m.in. każde mieszkanie posiadało własną ubikację, a dwupokojowe również kuchnię i łazienkę. Na strychach zaprojektowano pralnie wyposażone w wanny dla mieszkańców mniejszych lokali. Na zewnątrz wydzielono obszary z piaskownicami, zieleń i ławki dla lokatorów. Całość zamykano na noc. Porządku pilnowali dwaj stróże (dzienny i nocny). Za dnia bramy były otwarte, a nocą trzeba było budzić stróża. Zasady życia sąsiedzkiego regulowały ścisłe regulaminy. Formuła taka utrzymywała się jeszcze wiele lat po II wojnie światowej, z czasem jednak zlikwidowano część ogrodzeń i dwa prześwity (zamienione na mieszkania). W miejscu placu zabaw wzniesiono garaże. Jeszcze w latach 70. XX wieku funkcjonowała popołudniowa świetlica dla dzieci, pralnie i suszarnie strychowe oraz wspólny magiel[1].
Dojazd[edytuj | edytuj kod]
Dojazd zapewniają autobusy linii 169 i 193 oraz tramwaje linii 7 do przystanku Bukowska.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
W zbliżonym rejonie:
- Weststadt,
- osiedle tramwajarzy w Poznaniu,
- zespół domów przy ul. Promienistej w Poznaniu,
- osiedla spółki Strzecha w Poznaniu,
oraz:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jacek Kotus, Natura wielkomiejskich sąsiedztw. Analiza subsąsiedzkich i sąsiedzkich terytorialnych podsystemów społecznych w Poznaniu, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań, 2007, s. 145-147, ISBN 978-83-232182-9-6
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Aleksandra Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366.
- Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8
