Zespół mieszkaniowy przy Placu Bernardyńskim w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zespół mieszkaniowy przy Placu Bernardyńskim
Ilustracja
Kamienica pod adresem (patrząc od lewej) : ul. Długa 18/19, Plac Bernardyński 1/2, ul. Podgórna 6/7
Państwo

 Polska

Miasto

Poznań

Dzielnica

Osiedle Stare Miasto

Data budowy

1900–1902

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zespół mieszkaniowy przy Placu Bernardyńskim”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zespół mieszkaniowy przy Placu Bernardyńskim”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Zespół mieszkaniowy przy Placu Bernardyńskim”
52°24′14,6″N 16°56′09,6″E/52,404056 16,936000

Zespół mieszkaniowy przy Placu Bernardyńskim – zespół zabudowy miejskiej, stanowiących jeden z pierwszych w Poznaniu przykładów jednolitej zabudowy kilku sąsiednich działek.

Zespół został zaprojektowany przez właściciela terenu - Ludwika Frankiewicza i powstał w latach 1900-1902 jako jedna kamienica z rozległym dziedzińcem rekreacyjnym w środku. Adres kompleksu to Plac Bernardyński 1/2, a skrzydła boczne znajdują się przy ul. Długiej i Podgórnej. Obiekt zawierał duże mieszkania czynszowe (5 i 6 pokoi). Fasadę urozmaicają charakterystyczne rzędy wykuszy i dość oszczędna dekoracja.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]