Ozorowice
51°14′20″N 16°58′35″E/51,238889 16,976389| wieś | |
.JPG) Dwór w Ozorowicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
516[2] |
| Strefa numeracyjna |
71 |
| Kod pocztowy |
55-114[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DTR |
| SIMC |
0883057 |
Położenie na mapie gminy Wisznia Mała  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu trzebnickiego  | |
| 51°14′20″N 16°58′35″E/51,238889 16,976389[1]
| |
Ozorowice (niem. Sponsberg) – wieś w Polsce w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Wisznia Mała. Na północ od miejscowości rozciągają się Wilczyńskie Lasy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o wsi Ozorowice pochodzi z roku 1203 z dokumentu księcia Wrocławskiego Henryka I potwierdzającego dobra klasztoru w Trzebnicy. Osada była nieduża, w roku 1300 liczyła zaledwie 36 mieszkańców. W następnych wiekach wieś zmieniała wielokrotnie właściciela. W roku 1316 Henryk VI potwierdził sprzedaż wsi Sponsbrücke Hermanowi von Borsnits. Nadanie to potwierdzono w 1416 r. W 1476 r. wieś nabył pochodzący z Legnicy wrocławski kupiec i przedsiębiorca Thomas von Prockendorff.[4].
W roku 1945 wieś włączono do Polski. Jej dotychczasowi mieszkańcy zostali wysiedleni do Niemiec.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Historyczne nazwy wsi[edytuj | edytuj kod]
Ozorouichi (1203 r.), Ozorovici (lata: 1216, 1235), Sponsbrücke (od XIV w.), Sponsberg (od XVII w. do 1945 r.), Sponsów (w 1945 r.), Ozorowice (po 1945 r.).
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[5]:
- kościół pw. św. Jana Chrzciciela, gotycki i murowany z XV w.[6] W 1353 roku potwierdzone zostało istnienie kościoła w Ozorowicach. Natomiast w dokumencie kardynała Johanna z 14 stycznia 1376 r. wymieniony jest już kościół parafialny. Według inskrypcji zachowanej na dzwonie z 1548 r. świątynia przeszła wówczas odnowienie i powiększenie. Fundatorem był Augustinus Kromeier, nowy właściciel Ozorowic. Ozorowice pozostały w rękach Kromayerów do połowy XVII w. Przebudowany w 1722 r. W roku 1802 proboszczem w Szewcach był Johann Magner, który obsługiwał również kościół w Ozorowicach. Podczas II wojny światowej kościół nie ucierpiał, a po jej zakończeniu został przejęty przez osadzonych tu polskich katolików.
- zespół dworski-pałacowy:
- dwór – pałac w ruinie; murowany, piętrowy klasycystyczny, dwa boczne skrzydła wysunięte do przodu, w centralnej części portyk z czterema kolumnami jońskimi potrzymującymi trójkątny fronton. Pałac kryty dachem mansardowym czterospadowym z lukarnami. Obiekt pochodzący ze schyłku XVIII w., następnie przebudowanego w pierwszej połowie XX w. znajduje się centrum wsi. Pałac został wpisany do rejestru zabytków pod nr 1206 decyzją z dnia 15 grudnia 1964 r. Zaniedbany po nacjonalizacji w 1945 r., pałac został doprowadzony do ruiny po pożarze w 1987 r.
- park, z przełomu XIX/XX w. obok ruiny
inne zabytki:
- obora z 1890 r.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 96047
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-08-07].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 915 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Michał Zalewski: Hans Prockendorff. Almanach wrocławski, 2022. [dostęp 2022-06-28]. (pol.).
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 177178,. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas, Dolny Śląsk - przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 412.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Czesław Cetwiński, Zabytki architektury w województwie wrocławskim, Wyd. Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu, 1987.
- Siedziba gminy: Wisznia Mała
| Sołectwa | |
|---|---|
| Osady | |
| Integralne części wsi |
