Pancerniki typu Regina Elena
| |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Zbudowane okręty |
4 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 12 600 t |
| Długość |
132,6 m |
| Szerokość |
22,4 m |
| Zanurzenie |
8 m |
| Napęd |
maszyna parowa napędzające 2 śruby |
| Prędkość |
22 węzły |
| Załoga |
764 |
| Uzbrojenie |
2 × 300 mm |
Pancerniki typu Regina Elena – włoskie pancerniki z okresu I wojny światowej należące do generacji przeddrednotów. Zbudowano cztery okręty, które weszły do służby w latach 1907-1908. W momencie wchodzenia do służby były to najszybsze pancerniki na świecie.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Projekt pancerników typu Regina Elena powstał w odpowiedzi na zagrożenie, jakie na Morzu Śródziemnym stwarzała dla Regia Marina francuska i brytyjska marynarka wojenna. W 1899 roku zlecenie opracowania nowych okrętów otrzymał konstruktor okrętowy Vittorio Cuniberti. Początkowo projekt zakładał wyposażenie nowych okrętów w 12 dział 200 mm. Ostatecznie okręty otrzymały dodatkowo dwa działa 300 mm, miały większą wyporność i prędkość. Dzięki zmianom okręty miały prędkość wyższą od pancerników innych flot, z uzbrojeniem silniejszym od najnowszych krążowników pancernych[1]. Początkowo zamówiono dwa okręty w związku z programem rozbudowy floty z roku 1901. Potrzeba posiadania eskadry składającej się z czterech pancerników tego typu, doprowadziła do zamówienia dwóch dodatkowych okrętów w ramach programu rozbudowy floty na rok 1902. Budowa pierwszego okrętu serii, „Regina Elena”, rozpoczęła się w stoczni w La Spezia 27 marca 1901 roku. Wodowanie nastąpiło 19 czerwca 1904 roku, wejście do służby 11 września 1907 roku[1].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Po wejściu do służby okręty wchodząc w skład 1 Dywizjonu 1 Eskadry okrętów liniowych wzięły udział w rozpoczętej w 1911 roku wojnie włosko-tureckiej, gdzie m.in. osłaniały wojska atakujące Cyrenajkę w Afryce Północnej[2]. Podczas I wojny światowej operowały w rejonie Morza Śródziemnego, nie wzięły jednak udziału w walkach[3]. Po wojnie okręty zostały wycofane ze służby w latach 1923-1926 i złomowane. Wyjątkiem była „Roma”, która służyła jako okręt mieszkalny do 1932 roku[1].
Okręty[edytuj | edytuj kod]
| Nazwa | Stocznia | Rozpoczęcie budowy | Data wodowania | Wejście do służby | Los okrętu |
|---|---|---|---|---|---|
| Regina Elena | Arsenale di La Spezia | 27.03.1901 | 19.06.1904 | 11.09.1907 | Złomowany 1923 |
| Vittorio Emanuele | Castellammarine | 18.09.1901 | 12.10.1904 | 10.08.1908 | Złomowany 1923 |
| Roma | Arsenale di La Spezia | 20.09.1903 | 21.04.1907 | 17.12.1908 | Złomowany 1932 |
| Napoli | Castellammarine | 21.10.1903 | 10.09.1905 | 01.09.1908 | Złomowany 1926 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Gardiner 1979 ↓, s. 344.
- ↑ Beehler 1913 ↓, s. 6.
- ↑ Halpern 1995 ↓, s. 141-142.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gardiner: Conway's All the World's Fighting Ships 1860–1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 0-85177-133-5. (ang.).
- Tadeusz Klimczyk: Pancerniki. Warszawa: Wyd. Lampart, 2002. ISBN 83-86776-00-5.
- Paul Halpern: A Naval History of World War I. Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-352-4.
- William Beehler: The History of the Italian-Turkish War: September 29, 1911, to October 18, 1912.. Annapolis: United States Naval Institute, 1913.
| Drednoty | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Okręty liniowe | |||||
| Krążowniki pancerne | |||||
| Krążowniki pancernopokładowe | |||||
| Niszczyciele | |||||
| Torpedowce | |||||
| Okręty podwodne |
| ||||
| Monitory | |||||
| Kanonierki | |||||
| Ścigacze/Kutry torpedowe (MAS) | |||||
| Stawiacze min | |||||
| Trałowce | |||||
- K: przebudowa
- P: okręt pojedynczy (unikatowy)
- U: ukończone po I wojnie światowej
- X: budowa anulowana/projekt
- Z: okręt zdobyczny