Wołowa Przehyba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wołowa Przehyba
Ilustracja
Widok z Rysów
Państwo

 Polska
 Słowacja

Wysokość

ok. 2350 m n.p.m.

Pasmo

Karpaty, Tatry

Sąsiednie szczyty

Hińczowy Zwornik, Zachodni Wołowy Róg

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole znajduje się punkt z opisem „Wołowa Przehyba”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wołowa Przehyba”
Ziemia49°10′49,0″N 20°04′17,7″E/49,180278 20,071583

Wołowa Przehyba (słow. Nižná Hincova priehyba[1], ok. 2350 m) – przełączka w Wołowym Grzbiecie w Tatrach Wysokich na granicy polsko-słowackiej. Znajduje się w głównej grani Tatr pomiędzy Hińczowym Zwornikiem (Hincova kopa, ok. 2360 m) na zachodzie a Zachodnim Wołowym Rogiem (Západný voli roh, ok. 2370 m) na wschodzie[2].

Południowe stoki Wołowej Przehyby opadają do słowackiej Wołowej Kotlinki, i od tej strony na przełęcz można wyjść bez trudności. Na polską natomiast stronę, do Wyżniego Czarnostawiańskiego Kotła z przełęczy opada płytka depresja, około 50 m poniżej grani łącząca się ze żlebkiem z Małej Wołowej Szczerbiny. Jeszcze niżej przekształca się w głęboko wcięty komin. Z grani Wschodniego Wołowego Rogu opada żebro oddzielające tę formację skalną od następnej na wschód wklęsłości – Załupy Aligatora[2].

Polską nazwę przełączce nadał Władysław Cywiński. Nazwy obiektów w Wołowym Grzbiecie tworzył przez tłumaczenie wcześniej nadanych im słowackich nazw przez Arno Puškáša. W tym jednak przypadku odstąpił od tej zasady, uznając, że Wołowa Przehyba nie ma nic wspólnego z Hińczową Turnią, ponadto nazwa dwuwyrazowa jest lepsza od trzywyrazowej[2].

Taternictwo[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wejście na przełęcz
Drogi wspinaczkowe
  1. Granią od Czarnostawiańskiej Przełęczy do Wielkiej Wołowej Szczerbiny; II w skali UIAA, czas przejścia 1 godz. 30 min[2],
  2. Ścieżka Obejściowa; 0+, miejsce II, 1 godz.,
  3. Zachodem Grońskiego; 0+, miejsca I, czas przejścia od szlaku na Rysy do Wołowej Przehyby 1 godz. 15 min[2].
Widok z Wyżniej Koprowej Przełęczy

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-05-27] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  2. a b c d e Władysław Cywiński, Wołowy Grzbiet, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2006, ISBN 83-7104-037-7.
  3. Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Cubryna – Żabia Turnia Mięguszowiecka, t. 6, Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1952.