Grań Tatr Wysokich Liliowe – Rysy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Szczyty i przełęcze Tatr Wysokich wymienione w kolejności ich występowania w grani głównej Tatr od Liliowego do Przełęczy pod Kopą. W miejscach, w których od grani głównej odchodzi grań boczna, opis zbacza na nią, a następnie wraca, by kontynuować od zwornika.

Ten artykuł opisuje punkty topograficzne polskich Tatr Wysokich. Pozostałe artykuły to:

Przewagą tego sposobu opisu jest wzajemne powiązanie wymienionych obiektów topograficznych. Dzięki temu każdy z nich jest połączony ze swoimi następnikiem i poprzednikiem tak w terenie, jak i w tekście. Analogiczną metodę zastosował Witold Henryk Paryski w swoim 25-tomowym przewodniku po Tatrach – podstawowym materiale źródłowym dla zajmujących się topografią Tatr.

Liliowe – Świnica[edytuj | edytuj kod]

Początkowy odcinek grani rozdziela górne partie Doliny Cichej, Dolinę Walentkową na Słowacji od górnych partii Doliny Zielonej Gąsienicowej (m.in. od Świnickiej Kotlinki) w Polsce.

W tym miejscu grań główna skręca wraz z granicą polsko-słowacką na południe ku Walentkowej Przełęczy.

Świnica – Zawratowa Turnia[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Wschodnia grań Świnicy.

Odcinek grani bocznej podążający na wschód ku kolejnemu zwornikowiZawratowej Turni. Rozgranicza on górne piętro Doliny Pięciu Stawów Polskich, Dolinkę pod Kołem od górnych partii Doliny Zielonej Gąsienicowej, czyli od Świnickiej Kotlinki i Zadniego Koła z Zadnim Stawem Gąsienicowym.

Od niej oddziela się ku północy boczna grań ku Kościelcowi:

 Osobny artykuł: Grań Kościelców.

Zawratowa Turnia – Mały Kozi Wierch[edytuj | edytuj kod]

Ten krótki odcinek grani rozdziela górne piętro Doliny Czarnej Gąsienicowej, kotlinę Zmarzłego Stawu od górnego piętra Doliny Pięciu Stawów Polskich – Dolinki pod Kołem.

Tu na południe odchodzi krótka grańka do Kołowej Czuby.

Mały Kozi Wierch – Kołowa Czuba[edytuj | edytuj kod]

Krótka grańka oddzielająca od siebie Dolinkę pod Kołem od Dolinki Pustej – obie w Dolinie Pięciu Stawów Polskich.

Mały Kozi Wierch – Skrajny Granat[edytuj | edytuj kod]

Skrajny Granat – Żółta Turnia[edytuj | edytuj kod]

Skrajny Granat – Krzyżne[edytuj | edytuj kod]

Krzyżne – Kopy Sołtysie[edytuj | edytuj kod]

Krzyżne – Turnia nad Dziadem[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Wołoszyn.

Świnica – Gładki Wierch[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz też: Walentkowa Grań.

Gładki Wierch – Liptowskie Kopy[edytuj | edytuj kod]

  • Gładki Wierch
  • Zawory (Závory) 1879 m
  • Liptowskie Kopy
 Osobny artykuł: Liptowskie Kopy.

Gładki Wierch – Szpiglasowy Wierch[edytuj | edytuj kod]

Szpiglasowy Wierch – Opalony Wierch[edytuj | edytuj kod]

Szpiglasowy Wierch – Cubryna[edytuj | edytuj kod]

Mnichowa Kopa – Mnich[edytuj | edytuj kod]

Południowo-zachodnia grań odosobnionej turni Mnicha, zmierzając ku Zadniemu Mnichowi, zatraca się w piargach.

Cubryna – Krywań[edytuj | edytuj kod]

Potężna boczna odnoga grani Tatr, kulminująca w narodowym szczycie Słowaków – Krywaniu.

 Osobny artykuł: Główna grań odnogi Krywania.

Cubryna – Rysy[edytuj | edytuj kod]

Rysy – Siedem Granatów[edytuj | edytuj kod]

Boczna grań odchodząca od grani głównej w północno-zachodnim wierzchołku Rysów.

Rysy – Wyżnia Spadowa Przełączka[edytuj | edytuj kod]

Wyżnia Spadowa Przełączka – Skoruśniak[edytuj | edytuj kod]

Wyżnia Spadowa Przełączka – Żabi Mnich[edytuj | edytuj kod]

Żabi Mnich – Żabia Lalka (Grań Żabiej Lalki)[edytuj | edytuj kod]

Żabi Mnich – Siedem Granatów[edytuj | edytuj kod]

Rysy – Przełęcz pod Kopą[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Władysław Cywiński: Tom 18. Granaty. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2013, s. 261–262, seria: Tatry. Przewodnik szczegółowy. ISBN 978-83-7104-046-7.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.
  • Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „WiT”, 2004. ISBN 83-915-737-9-6.
  • Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: Geosystems Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
  • Bibliografia użyta w artykule Wołowy Grzbiet.