Pluton łącznikowy nr 9

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pluton łącznikowy nr 9
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

ppor. rez. pil. Stanisław Krakowski

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Wilno

Rodzaj wojsk

Lotnictwo

Podległość

SGO „Narew”

RWD-8 - samolot łącznikowy

Pluton Łącznikowy nr 9pododdział lotnictwa łącznikowego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Pluton nie występował w organizacji pokojowej wojska. Był jednostką formowaną na podstawie planu mobilizacyjnego „W”, w I rzucie mobilizacji powszechnej. Jednostką mobilizującą był III dywizjon myśliwski 5 pułku lotniczego[1].

Formowanie plutonu[edytuj | edytuj kod]

Pluton został sformowany w dniach 24 sierpnia-31 sierpnia 1939 z rezerw 5 pułku lotniczego na lotnisku Porubanek w Wilnie. Po zakończeniu mobilizacji pododdział miał być podporządkowany dowódcy SGO „Narew”[2]. W rejon odpowiedzialności SGO nigdy nie dotarł.

Pododdział został zorganizowany według „etatu” L.3085/mob.org. – organizacja wojenna plutonu łącznikowego o stanie 14 żołnierzy, w tym 1 oficera, 6 podoficerów i 7 szeregowców[3][4]. Na wyposażeniu plutonu znajdowały się trzy samoloty szkolne RWD-8[2].

Dowódcą plutonu był podporucznik rezerwy pilot Stanisław Krakowski[5], a szefem mechaników st. majster wojskowy Stefan Królikowski[2].

Działania plutonu w kampanii wrześniowej[edytuj | edytuj kod]

W dniach 1 – 7 września pluton przebywał na lądowisku Porubanek. Oczekiwał na rozkaz odlotu do dyspozycji Samodzielnej Grupy operacyjnej „Narew”.
8 września rzut kołowy odjechał do Białegostoku, dokąd w 2 dni później skierowano samoloty plutonu.
10 września do Białegostoku odleciały samoloty plutonu.
11 września ewakuowano z Białegostoku jednostki wojskowe. Brak było rozkazów dla plutonu. podporucznik Krakowski zdecydował skierować rzut kołowy do Lidy
12 września rzut powietrzny odleciał do Słonimia, gdzie w Ośrodku Wyszkolenia Pilotażu nr 3 wymienił uszkodzone samoloty
13 września samoloty plutonu przegrupowały się na lotnisko Horodenka
14 do 17 września piloci plutonu wykonali kilka lotów pocztowych do Pińska i Żabczyc. Udzielali także pomocy załogom eskadr bojowych lądujących przymusowo w rejonie Polesia[6].
18 września rzut powietrzny ewakuował się na Łotwę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rybka i Stephan 2010 ↓, s. 462.
  2. a b c Pawlak 1991 ↓, s. 439.
  3. Rybka 2010 ↓, s. 1096.
  4. Bartel i in. 1978 ↓, s. 600, 604.
  5. Pawlak 1982 ↓, s. 248.
  6. Pawlak 1991 ↓, s. 440.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski, Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1978.
  • Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982. ISBN 83-206-0281-5.
  • Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja, Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, Warszawa 2010, ISBN 978-83-86100-83-5.