Dziennik wygnańca
_(cropped).jpg) Strona wydania z 1880 | |
| Autor | |
|---|---|
| Typ utworu | |
| Wydanie oryginalne | |
| Miejsce wydania | |
| Język | |
| Data wydania |
1832 |
Dziennik wygnańca – opowiadanie Aleksandra Fredry, wydane w 1832.
Dokładna data powstania utworu nie jest znana[1]. Zdaniem Stanisława Pigonia opowiadanie mogło powstać w roku 1831 lub 1832 podczas pobytu w Wiedniu[2]. Drukiem ukazało się we Lwowie w 1832 wraz z opowiadaniem Nieszczęścia najszczęśliwszego męża (s. 83–120)[3]. W pierwodruku tytuł utworu został skrócony do samego Dziennik prawdopodobnie w wyniku działań cenzury lub też przez wzgląd na nią[3]. Po raz drugi opowiadanie ukazało się drukiem w 1880 w tomie XIII pośmiertnego wydania dzieł Fredry (s. 221–247)[4]. Autograf ani odpis utworu nie zachował się[4].
Opowiadanie poświęcone jest represjom po powstaniu listopadowym[5]. Utwór, stylizowany na autentyk, ukazuje fizyczne i psychiczne cierpienia sybiraka, jednocześnie jest też uniwersalnym dyskursem na temat losu ludzkiego i kondycji człowieka zniewolonego[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pigoń 1969 ↓, s. 15.
- ↑ Pigoń 1969 ↓, s. 15–16.
- ↑ a b Pigoń 1969 ↓, s. 16.
- ↑ a b Pigoń 1969 ↓, s. 17.
- ↑ Mączyński 1984 ↓, s. 93.
- ↑ Mączyński 1984 ↓, s. 92.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Mączyński. Aleksander Fredro wobec powstania listopadowego. „Pamiętnik Literacki”. 75/1, s. 81–116, 1984.
- Stanisław Pigoń: Opowiadania. W: Aleksander Fredro: Proza XIII. Część druga. Komentarz. T. 13 cz. 2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1969, s. 8–25, seria: Pisma wszystkie.