Ostatnia wola
.jpg) Strona wydania z 1880 | |
| Autor | |
|---|---|
| Typ utworu | |
| Data powstania |
1867 |
| Wydanie oryginalne | |
| Język | |
| Data wydania |
1880 |
Ostatnia wola. Komedia w trzech aktach, prozą – trzyaktowa komedia Aleksandra Fredry.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Sztuka została napisana w 1867, o czym świadczy data umieszczona na rękopisie[1]. Autograf utworu nie zachował się[2]. Zachowała się natomiast niepełna rękopiśmienna kopia, przechowywana obecnie w Bibliotece Narodowej, zawierająca wcześniejszą wersję sztuki niż ostatecznie wydrukowana[2]. Po śmierci autora komitet zajmujący się jego spuścizną zaliczył sztukę do najlepszych i przeznaczył do wystawienia w 1879[3]. Premiera odbyła się jednak już 21 września 1878 w Krakowie, zaś we Lwowie wystawiono ją 11 listopada 1878[3]. Drukiem sztuka ukazała się po raz pierwszy w 1880 w tomie VIII pośmiertnego wydania dzieł Fredry[3] (s. 113–187). Od połowy XX w. sztuka miała przynajmniej pięć inscenizacji, w tym w 1968 spektakl w Teatrze Telewizji (reż. Halina Dzieduszycka) i w 1976 w Teatrze Polskiego Radia (reż. Zdzisław Tobiasz)[4][5].
Treść[edytuj | edytuj kod]
Sędziwy generał Zielski wzywa krewnych do swojego majątku[6]. Gdy krewni zjeżdżają, okazuje się, że generał zmarł w drodze[6]. Stopniowo odkrywane są trzy jego testamenty, każdy o innej treści[6]. Po ujawnieniu każdego testamentu chciwi krewni zmieniają swoje zamiary i usposobienie, m.in. zrywając zaręczyny i zmieniając plany matrymonialne[6]. Ostatnia wola Fredry przypomina komedię Adolfa Belota i Edmunda Villetarda Testament Cezara Girodota z 1859[7].
-
Rękopis sztuki
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pigoń 1958 ↓, s. 377.
- ↑ a b Pigoń 1958 ↓, s. 379.
- ↑ a b c Pigoń 1958 ↓, s. 380.
- ↑ Ostatnia wola, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki). [dostęp 2023-10-02].
- ↑ Aleksander Fredro. Filmpolski.pl. [dostęp 2023-10-02].
- ↑ a b c d Mazanowski 1931 ↓, s. 166–168.
- ↑ Mazanowski 1931 ↓, s. 168.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mikołaj Mazanowski: Aleksander hr. Fredro. Złoczów: W. Zukerkandel, 1931.
- Stanisław Pigoń: Komentarz. W: Aleksander Fredro: Komedie. Seria pierwsza X. T. 10. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1958, s. 291–450, seria: Pisma wszystkie.