Zrzędność i przekora

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zrzędność i przekora
Ilustracja
Strona wydania z 1826
Autor

Aleksander Fredro

Typ utworu

komedia

Data powstania

1819–1822(?)

Wydanie oryginalne
Język

polski

Data wydania

1826

Zrzędność i przekora. Komedia w jednym akcie, wierszemjednoaktowa, komediowa sztuka teatralna autorstwa Aleksandra Fredry, wystawiona po raz pierwszy 29 grudnia 1822 roku[1].

Informacje[edytuj | edytuj kod]

Sztuka została napisana najpóźniej w 1822 (ale możliwe są też lata 1819–1820), czyli w pierwszym okresie twórczości Fredry[2][3]. Prapremiera odbyła się w Warszawie 29 grudnia 1822[2]. Fragmenty sztuki zostały wydrukowane po raz pierwszy w czasopiśmie „Wanda” (nr 3, 22 stycznia 1823) oraz w publikacji Co kto lubi (Warszawa 1824, t. II). Pierwotny tytuł przy pierwszej inscenizacji oraz wydrukowanych fragmentów brzmiał Zrzęda i przekora[4]. Cały tekst wydrukowano po raz pierwszy w Wiedniu w 1826 w pierwszym tomie dwutomowego wydania komedii Fredry[2]. Zachował się czystopis sztuki przygotowany w 1824 na potrzeby cenzury lwowskiej z odręcznymi poprawkami autora[5].

Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]

Głównymi bohaterami sztuki są dwaj bracia, Piotr i Jan, którzy wspólnie sprawują prawną opiekę nad młodą i atrakcyjną Zosią. Dziewczyna chce wyjść za mąż, ma już nawet kandydata w osobie pana Lubomira, jednak trudne charaktery obu opiekunów nie pozwalają im wspólnie podpisać zgody na ślub. Lubomir postanawia zastosować wobec nich fortel.

Inscenizacje[edytuj | edytuj kod]

W okresie po II wojnie światowej sztuka była wystawiana w teatrach w Warszawie, Zabrzu i Toruniu. Trzykrotnie była adaptowana na słuchowisko Polskiego Radia, zaś dwukrotnie była wystawiana w Teatrze Telewizji[1]. Pierwszą ekranizację, z 1980 roku, wyreżyserował Andrzej Łapicki, zaś w rolach głównych wystąpili Wiesław Michnikowski i Bronisław Pawlik[6]. W 2013 spektakl w reżyserii Mikołaja Grabowskiego był transmitowany na żywo ze studia TVP Kraków w ramach projektu Trzy razy Fredro, a jako bracia wystąpili Roman Gancarczyk i Krzysztof Globisz[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Zrzędność i przekora. e-teatr.pl. [dostęp 2015-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-18)].
  2. a b c Pigoń 1955 ↓, s. 468.
  3. Ratajczak 1993 ↓, s. 30.
  4. Pigoń 1955 ↓, s. 469.
  5. Pigoń 1955 ↓, s. 468–469.
  6. Zrzędność i przekora w bazie filmpolski.pl
  7. Zrzędność i przekora w bazie filmpolski.pl

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Pigoń: Komentarz. W: Aleksander Fredro: Komedie. Seria pierwsza I. T. 1. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1955, s. 345–525, seria: Pisma wszystkie.
  • Dobrochna Ratajczak. Świat Fredrowskich jednoaktówek. „Pamiętnik Literacki”. 84/1, s. 27–51, 1993.